Na een eerste semester gekenmerkt door een algemene terugval van de markten, blijft de indexbenadering beter presteren dan andere Belgische spelers die geanalyseerd zijn voor offensieve risicoprofielen. Passief beheer toont zijn relevantie eens te meer aan, ook in een bear market. Op de lange termijn blijkt het onverslaanbaar.
Voor portfolio’s die voornamelijk uit aandelen bestaan, blijkt de indexbenadering de beste optie voor bijna alle geanalyseerde periodes (1, 3, 5 en 10 jaar). En op lange termijn blijkt deze aanpak het meest efficiënt, ongeacht het beleggingsprofiel.
Die vaststelling is opvallend : zelfs in tijden van recessie stelt actief beheer de belegger niet in staat een beter rendement te behalen of zijn verlies te beperken. De meerkosten van dit type beheer ten opzichte van passief beheer, die in theorie gerechtvaardigd worden door de grotere speelruimte die de beheerder heeft om de portefeuilles van zijn cliënten te beschermen, lijken zinloos.
Hoe ongelukkig hij ook is, de huidige terugval is niet abnormaal. Huidige schommelingen rond de 15% zijn aanvaardbaar op de aandelenmarkt en zou de langetermijnbelegger niet te veel zorgen moeten baren. Ter vergelijking: in 2020 deed de coronacrisis de wereldwijde aandelenindex in minder dan twee maanden tijd met 35% dalen.
Het is evenwel belangrijk om erop te wijzen dat de huidige periode behoorlijk uitzonderlijk is op de markten: een explosieve inflatie (+8% ivm dezelfde periode vorig jaar) en aangekondigde renteverhogingen die al even indrukwekkend zijn – de centrale banken voorspellen tussen +1% en +2% tegen het einde van de zomer. Een renteverhoging van deze omvang, gecombineerd met zo'n hoge inflatie, was sinds het begin van de jaren tachtig niet meer voorgekomen. De markt reageert dan ook heftig, met een impact op alle activaklassen. Met name bij de obligaties zien we de waarde in de tegenovergestelde richting van de rentevoeten evolueren.
Bijgevolg stellen we zwakke prestaties vast van de indexportefeuilles met veel obligaties over de eerste zes maanden van het jaar. Dit wordt ook verklaard door het feit dat bij de voorgestelde indexbenadering, de gemiddelde looptijd van de obligaties (10 jaar) ongeveer twee keer zo lang is als bij vergelijkbare fondsen (5 jaar), wat een twee keer zo hoge gevoeligheid voor renteschommelingen genereert. Op de lange termijn zou deze lange looptijd echter een hoger rendement moeten bieden. Inderdaad blijven de defensieve indexportefeuilles, in vergelijking met de fondsen van de andere onderzochte spelers, het meest interessant over alle andere bestudeerde beleggingshorizonnen (3, 5 en 10 jaar).
Tot slot doet moet u dit nog onthouden: periodes van dalingen op de markten worden gewoonlijk gevolgd door de beste groeiperiodes. Nemen we bijvoorbeeld de coronacrisis in 2020, waar de wereldwijde aandelenindex na een terugval van 35% tussen februari en maart het jaar uiteindelijk afsloot met een totale stijging van +13%! Rationeel gezien zijn lage perioden zoals die we nu meemaken dan ook over het algemeen goede investeringsmogelijkheden.
U vindt meer details over de non-speculatieve benadering en de prestaties van de onderzochte fondsen in de onderstaande infographic. De gebruikte methodologie en gegevensbronnen worden hier ook vermeld.